Naast zijn gebruikelijke dagdagelijkse nieuwsverlening op deze site, richt Golf.be-redacteur Xavier Champagne af en toe ook zijn eigen, soms eigenwijze kijk op het golfgebeuren.
Rory…
Mei 2005. Binnenkort twintig jaar geleden...
Met vrienden richting Noord-Ierland. Naast het machtige Portstewart, het uitdagende Castlerock stond uiteraard ook Royal Portrush op ons golf programma. Toen niet zo hyper bekend als nu na The Open 2019 en deze van volgend jaar.
Warme ontvangst en vooral goed gespeeld ondanks een flater op de eerste hole. Pracht links course met twee eerder zwakke holes die nu helemaal weggewerkt zijn. Ik speelde erg goed… wegens een Noord-Iers zonnetje en niet al te veel wind.
Voldaan kwam ik na het rondje met een glimlach het clubhouse binnen waar de manager me vroeg hoe ik gespeeld had?
Fier antwoordde ik “I broke 80”, want ik kwam op dat zalige rondje op 79 uit. Meer dan behoorlijk op deze toch veeleisende baan voor mijn toenmalige handicap 5.
De manager zei niets, maar nam me mee naar een belendend vertrekje waar drie jonge gasten zaten. Hij wees me een krullenbol aan. “ He owns the course record… 61!”.
Ik kon meteen mijn glimlachje en gelukzaligheid opbergen. Ik vroeg me meteen af hoe dat kereltje, pas 16 jaar geworden, op Royal Portrush liefst 18 slagen minder nodig had dan ik in mijn “wereldrondje”. Eén slag beter per hole… “That’s Rory McIlroy”, gaf de manager de jonge speler met de toen erg trendy J Lindeberg-kleding een naam. Ik zei “Congrats…!” en vroeg waar hij woonde. Domme vraag uiteraard, waarop hij “Holywood” zei. Ik dacht dat hij me in de maling nam, maar zijn Holywood ligt pal bij George Best Airport in Belfast. Holywood met één L…
Na wat heen en weer gepraat “Good afternoon” gezegd en met mijn danig geschaad golfimago naar de bar teruggekeerd voor een Guinness. “Achttien slagen beter…”, bleef echter door mijn hoofd spoken.
Een jaar later was die Rory Europees amateur kampioen en het jaar nadien als achttienjarige de beste amateur in The Open 2007 op Carnoustie (foto).