We schrijven 1936. Joe Ezar, een Amerikaanse pro speelt de Open d'Italia in Sestrières. Ezar is een golfende avonturier die de wereld afreist op zoek naar prijzengeld.
Als kleurrijk iemand legt hij ook vlug contacten met plaatselijke belangrijke mensen. Zoals met de voorzitter van Sestrières Golf.



Ezar daagde de “presidente” uit dat hij in de derde ronde het baanrecord zou breken. De voorzitter stemde in. “Duizend lire voor een 66, een verbetering met één slag van het bestaande baanrecord.”
“Hoeveel voor een 65?” deed Ezar er nog een schepje bovenop. “Tweeduizend lire” was het antwoord van de zelfverzekerde voorzitter. “En 64?” “Vierduizend lire”.

“Okay” stelde Joe Ezar. “Ik loop de eerste negen in 32 slagen. De tweede negen eveneens in 32 slagen. Meer zelfs, ik zal op iedere hole de score lopen die ik vooropgesteld heb en op dit papier geschreven heb.”



De president lachte eens hartelijk voor zoveel overmoed… en betaalde achttien holes later die verschuldigde 4.000 lire.
64 verdeeld over 32 en 32 met de juiste hole scores.
De allerbeste ronde ooit?
Hij won wel niet, want werd runner-up na Henry Cotton.